Հուշարձանը կառուցված է կրաքարով: Պատերի մեջ ագուցված են փոքր չափերի խաչքարեր: Ունի գմբեթ, մուտքը արևմտյան կողմից է, տարածքում տեղադրված են մի շարք պատմական հուշարձաններ:

Մատուռը գտնվում է գյուղից 1կմ հյուսիս-արևելք, ավերված է, որոշակիորեն երևում են շինության հիմնապատերը, այդ իսկ պատճառով դժվար է որոշել շինության մանրամասները:

Մատուռն ամբողջությամբ ավերակված է: Պատերը պահպանվել են մինչև 1մ բարձրությամբ, մուտքը եղել է արևմտյան կողմից:

Հուշարձանը կիսավեր վիճակում է, մուտքը արևմտյան կողմից է, ունի փոքր պատուհան արևելյան պատի մեջ: Հյուսիսային պատի մեջ կա փոքր ավազան՝ մկրտության համար:

Հուշարձանը կառուցված է եղել տեղական սպիտակ, անտաշ կրաքարով: Որոշակիորեն պահպանվել է արևելյան պատը՝ մինչև 1մ բարձրությամբ: Ավերակված է, ներկայումս օգտագործվում է որպես սրբավայր:

Հուշարձանը գտնվում է գերեզմանոցի կենտրոնական հատվածում, փոքր չափերի է, ներսից ունի 4մ երկարություն և 2մ լայնություն, ավերված է: Պատերի ներկայիս բարձրությունը 30-40 սմ է: Պահպանվել է խորանի սեղանը, որը կիսամշակ քարից է՝ առանց զարդաքանդակների:

Հուշարձանը գտնվում է Սբ. Ստեփանոս եկեղեցուց 50մ հեռավորության վրա, մատուռի վերանորոգման հետևանքով, հին շինությունից գրեթե ոչինչ չի մնացել: Ըստ ուսումնասիրությունների մատուռը կառուցվել է 17-րդ դարի վերջին:

Մատուռը ավերակված է: Պահպանվել են պատերից առանձին հատվածներ, ինչպես նաև հետքերը՝ հիմնապատերից: Կառուցված է եղել հիմնականում անմշակ և կիսամշակ կրաքարերով: Շրջակայքում տարածված է գերեզմանոցը՝ խաչքարերով:

Մատուռ-սրբատեղին կառուցված է սպիտակ կրաքարով, մասնակիորեն ավերակված է: Մուտքը արևմտյան կողմից է: Բարավորը քանդաված վիճակում է: Միակ պատուհանը բացվում է արևելյան կողմից:

Գտնվում է գյուղից մոտ 0.2 կմ հյուսիս-արևմուտք, Ամենափրկիչ վանք տանող ճանապարհին: Այն ըստ էության մի դամբանաբլուր է, որը նախնիների կողմից սրբացվելով, հետագայում էլ գործել է որպես սրբատեղի: Այդ ընթացքում սրբացված դամբանաբլրի վրա տեղադրվել են մատուռ և մի շարք խաչքարեր՝ բնորոշ 9-13-րդ դարերին: Ներկայումս այն չի գործում:

Պահպանվել են միայն մատուռի հետքերը, ինչպես նաև խաչքարեր, որոնք հավանաբար կանգնեցված են մատուռի բակում: Պահպանվել է նաև մի տապանաքար՝ նախշազարդերով, որոնք տարիների ընդացքում եղծվել են:

Մատուռը լրիվ ավերվել է Արցախյան պատերազմի տարիներին, քանի որ տեղանքը բարձրադիր վայրում է, որը կարևոր ռազմաստրատեգիական հենակետ էր: Թշնամու ականները հիմնահատակ ավերել են շինությունը, պահպանվել են միայն մի քանի խաչքարեր:

Մատուռը լրիվությամբ ավերակված է: Հայտնի է, որ Արցախյան պատերազմի ժամանակ, գյուղը գրավել էին ազերիները, որոնք էլ ավերել են այն: Պահպանվել են միայն մատուռի քարերից մի քանիսը, որոնք այժմ իրար վրա շարված են և գյուղացիները այստեղ մոմեր են վառում:

Մատուռը միհարկանի շինություն է, գտնվում է տնամերձ հողամասում: Այն համարյա ավերված վիճակում է: Պահպանվել են պատերի մնացորդները, տանիքը լրիվ ավերված է: Բնակելի պատերի քարերը և տանիքի քարերը թափված են շինության ներսում:

Մատուռը կիսավեր վիճակում է, պահպանվել են միայն շինության պատերի մնացորդները, մուտքը: Արևմտյան և հարավային պատերը լրիվությամբ քանդված են: Տանիքը ընդհանրապես չկա:

Հուշարձանը փոքր շինություն է, կառուցված է գյուղի մեջ: Այստեղ, հավանաբար, նախկինում ուրիշ շինություն է եղել, հետքերը նշմարվում են: Քարերի վրա քանդակված են փոքր խաչեր, ամենամեծ քարի ճակատակալի վրա կա արձանագրություն:

Հուշարձանը կառուցված է բլրի գագաթին, շուրջը տարածվում է գերեզմանոց 19-րդ դարի տապանաքարով: Մուտքից աջ ու ձախ, ինչպես նաև վերևում տեղադրված են ոչ մեծ խաչքարեր, մեկ խաչքար էլ ագուցված է խորանի պատի մեջ: Թաղակապ շինություն է, տանիքը հատվածաբար փլված է: Աջ կողմից 3 աստիճաններ տանում է դեպի բեմ:

Հուշարձանն ամբողջությամբ ավերաված է: Պահպանվում են հիմնապատերի մնացորդները:

Հուշարձանը գրեթե ամբողջությամբ ավերված է: Պահպանվում են միայն մատուռի հետքերը և մկրտարանի ավազանից մի հատված: Հուշարձանն ուշագրավ է հատկապես վեց խաչքարերով, որոնք, ինչպես և մատուռը, բնորոշ են 12-13-րդ դարերին:

Հուշարձանը պատրաստված է կրաքարից է: Շինության ներսում և արևմտյան պատին ագուցված են խաչքարեր, որոնք ավելի հին են, քան տվյալ հուշարձանը: Մուտքը հարավային կողմից է: Բարավորի վրա կա արձանագրություն: Արձանագրությունից կարելի է ենթադրել աղոթատան գոյության մասին: Արձանագրությունը. « Յազգ էտեր Դավթեանց կառուցող աղոթատունս այս քրթամբ իմով Յարութուն Աբրահամեան… …ով ելթա ողորմի ասմէ…»:

Մատուռի որոշ հատվածներ վնասված են: Տանիքը թաղակապ է: Ներսի կողմից կան երեք խորշեր: Միակ մուտքը արևմտյան կողմից է: Ունի մեկ պատուհան արևելյան կողմից:

Հուշարձանը տեղադրված է «Խաչերին սեռ» տեղավայրի արևմտյան բարձրադիր վայրում, որտեղ գտնվում է նաև գերեզմանոցը: Ավերված է, ներկայանում է թափված քարերի և փոսորակների տեսքով:

Հուշարձանն ամբողջությամբ ավերված է: Պահպանվում են հիմնապատերի մնացորդները և որոշ սրբատաշ քարեր, բուն մատուռից նկատելի են հիմքերը, որի շրջակայքում կան բազմաթիվ խաչքարեր:

Հուշարձանը կառուցված է կիսամշակ և սրբատաշ քարով: Մուտքը արևմտյան կողմից է: Պատի վրա առկա է արձանագրություն, որը դժվարընթեռնելի է:

Մատուռը կառուցված է սրբատաշ և անմշակքարով: Այստեղ է թաղված Վաչագան Բարեպաշտ թագավորը:

Գտնվում է եկեղեցու մոտ: Պատերի մեջ ագուցված են խաչքարեր: Մուտքը հարավային կողմից է: Արևելքից բացվում է մեկ պատուհան: Ներրսից սվաղված է:

Հուշարձանը գտնվում է Անավատի վանական համալիրից հարավ-արևմուտք: Ավերված է՝ պահպանվում են միայն հիմքերը: Ներսում կա մեծ խաչքար:

Հուշարձանն ամբողջությամբ ավերված է: Տարածքում պահպանվել է մեկ խաչքար:

Հուշարձանը գրեթե ամբողջությամբ ավերված է: Գտնվում է գյուղի մոտակայքում՝ ձորակի մեջ: